Dag 12 t/m 13
25 t/m 26 juni
25 juni
Vandaag gaan onze 4 medereizigers naar de berggorila's. Dit is een zware tocht op smalle paadjes en langs steile bergwanden. Wij gaan met z'n tweeën onder begeleiding van een gids en een bewapende
ranger in het nationaal park Mahinga een birdwaching wandeling maken. S'morgens om 7 uur waren we er al. We hebben al lopend vogels gezocht en er heel veel gevonden. Onze begeleiders zagen ze vaak
eerder dan wij. Maar wij kregen er ook feeling voor. Dan is het nog de kunst om ze op de foto te krijgen. Maar veel geduld loont toch ?. We hebben een Toerako gezien. Dit is een vrij grote vogel
van +- 50 cm met 7 prachtige felle kleuren. Die wilden we heel graag zien. Men zei dat hij moeilijk te vinden was. Maar omdat wij heel hoog waren, lukte t tot wel 4x! Verder hebben we nog een
bosbuffel gezien en 2 bushbokken. We zijn uiteindelijk geklommen van 2340 meter t/m 2500 meter. Totaal hebben we 4 uur en een kwartier gelopen. Moe maar voldaan. We waren tegen 12 uur weer terug in
de lodge. We hadden een lunchpakket mee maar hebben die bij onze kamer opgegeten. We konden zelf aangeven hoelang we wilden lopen. T had ook 5 of 6 uur kunnen zijn maar dat was teveel. s'Middags
lekker een beetje aangelummeld op de lodge, ook wel eens lekker.
26 juni
Vanmorgen om half acht vertrokken voor een wandeltocht langs een meer, Lake Mutanda met twee van onze reisgenoten. De andere twee gaan naar een schooltje voor kansarme kinderen. Toen we bij het
meer aankwamen bleek dat we eerst in een smalle houten kano moesten en later lopen. Terwijl we nadrukkelijk hadden gezegd dat we niet in een kano wilden. Toch maar aan toegegeven maar t was geen
sucses. Het was zo'n uitgeholde boomstam waar je net tussen past en hij wiebelde. Toch wel wat foto's gemaakt van de vogels en de omgeving. Uiteindelijk gevraagd hoelang we nog moesten varen. Bleek
ruim 2 uur te zijn. Gevraagd of we eerder konden stoppen omdat t erg hard zat en je benen gingen slapen. Na nog zo'n 20 min. gingen we aan land. Gelukkig weer vaste grond onder de voeten. We hebben
daar gewandeld, vogels gespot en gezien wat ze er zoal verbouwen. Leuk om te zien. We hadden het er onderling met de gids over of we ook naar t hotel konden lopen. Ja dat kon wel, zo'n 1 uur en 3
kwartier lopen. Oké zeiden we, dat gaan we doen. Iedereen had genoeg energie over. Wij dachten, we lopen mooi over de vlakke weg waar we met de jeep ook overheen gereden waren. Maar dat viel na een
paar honderd meter flink tegen. T bleek dat we een pad zouden nemen over een berg. Het pad had heel stijle stukken. Dus wat gebeurt er. Ik (Yvonne), kwam in ademnood. T stijgen was zo zwaar dat ik
iedere 20 meter ongeveer stil moest staan om op adem te komen. Niet zo leuk dus. T plan werd opgevat dat ik voorop ging en da andere zich aan mij aanpasten. Op zich een goed idee, alleen t hielp
niet echt. Dus sukkelden we voort. Af en toe water, druivensuiker, een natte zakdoek onder mijn pet. Toch nog even van t uitzicht genieten tijdens een stop, want dat was prachtig. Zo zijn we
uiteindelijk op een punt gekomen waar onze chauffeur ons kon oppikken. Onze gids had hem gebeld. Thuis gekomen direct onder de lauwe douche en later volledig hersteld gelukkig. Als we t hadden
geweten hadden we er voor gekozen om met de jeep terug te gaan. T was een enerverende dag. S' middags lekker bij de lodge gebleven en nog even naar een winkeltje geweest.
Reacties
Reacties
Mooie reis maar toch wel erg zwaar
Veel pleier nog
Kanjers zijn jullie!!!
Prachtig verhaal, moest ook wel een beetje lachen.
Mij zou hetzelfde overkomen.
Geniet verder Han en Yvonne!! Bedankt
Liefs!xxx
Wow, dat is niet mis! Geniet (rustig) verder ?
Veel plezier nog, liefs!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}